.
HERKES KENDİNCE YORUMLAYABİLİR.
Meşhur fıkradır…
Mailimize düştü, paylaştık.
“İki kafadar iddiaya girer.
Biri der ki:
“Şu ampulü ağzıma sokarım.”
Öbürü der ki:
“Sokamazsın.”
Sığardı, sığmazdı derken…
Sokar.
Çenesini olabildiğince açar,
Duya takılan metal bölümünden tutar,
Armut şeklindeki cam bölümünü
Ağzına gayet güzel oturtur.
Ama…
Küçük bi pürüz vardır.
Geri çıkaramaz!
Öbürü şaşar bu işe…
“Nasıl çıkaramaz?”
Diye düşünür.
Başka bir ampul bulur.
Kendi ağzına sokar.
I-ııh, o da çıkaramaz.
Az daha zorlasalar…
Ampul ağızlarında patlayacak.
Ne dil kalacak, ne damak.
Paramparça olacaklar.
N’aapsınlar?
Biri kağıt-kalem bulur.
“Hastaneye gidelim” yazar.
Çıkarlar sokağa, taksiye atlarlar.
Taksici gördüklerine inanamaz,
İki kişi, ağızlarında ampul…
“Hayrola?” der.
Konuşamazlar.
Dertlerini yazarak anlatırlar.
Taksici gülmekten kırılır.
“Yahu arkadaşlar” der,
“Çocuk musunuz Allah aşkına,
İnsan böyle bir şeyi dener mi hiç!”
Neyse…
Bırakır ikisini hastaneye.
Derhal ameliyathaneye…
Tam acil müdahale başlayacakken,
Taksici acil servise geri gelir.
Ağzında ampul!
Bulaşıcıdır çünkü…
İki kafadarı görünce
Gülmekten karnına ağrılar giren taksici,
“acaba hakikaten çıkmaz mı?”
Diye merak edip, ilk bakkala yanaşmıştır.”
“Kıssadan hisse…
Denemesi bedava.
Deneriz, olmazsa çıkarırız dersiniz ama…
Girerse, çıkmaz.”
.
.
BİR KİTAP HAYAL EDİN
İÇİNDEN SONSUZLUĞUN KİTABI ÇIKSIN.
.
Categories: 
Etiketler: